مقدمه
اسناد گوناگون و زیادی در تاریخ بشر وجود دارد که نشان می دهد، گذشتگان به صورت قابل توجهی به مهار بوی نامطبوع بدن خود نپرداخته اند و نهایتا در صورت وجود بوی بدن و عرق، آنها به صورت دوره ای به شستشو بدن می پرداختند و یا سعی می کردند بوی نامطبوع عرق را با استفاده ازعطرهای قوی مخفی کنند.

این روند تا 100 سال پیش ادامه داشت تا با اختراعها و ضد تعریق ها این رویه تغییر کرد. این محصولات با عطرها تفاوت زیادی دارند زیرا فقط بوی بد عرق انسان را نمی پوشانند بلکه می توانند تولید عرق را هم موقتاً خنثی کنند. امروزه فروش سالانه دئودورانت ها و ضد تعریق ها در سراسر جهان به 18 میلیارد دلار می رسد.

دئودورانت ها و ضد تعریق ها معمولاً شامل مواد ضد عفونی کننده ای هستند که باکتری های ساکن در زیر بغل را از بین می برند و یا حتی میتوان گفت تولید عرق را متوقف می کنند. محیط گرم و مرطوب زیربغل زیستگاه مطلوبی برای کورین باکتری ها و سایر میکروارگانیسم های عرق خوار است. این باکترهای کوچک توسط غدد تعریق زیر بغل تولید می شوند. متخصصان با توجه به تحقیقات خود در رابطه با موضوع تعریق معتقدند این باکتری ها مسئول بوی مشخص عرق انسان است .

تفاوت دئودورانت ها و ضد تعریق ها از ابتدای پیدایش

در حالی که دئودورانت ها سعی در از بین بردن عوامل ایجاد کننده بوی بدن دارند، ضد تعریق ها منافذ عرق را مسدود کرده و در نتیجه از ورود عناصر به میکروارگانیسم های زیر بغل جلوگیری می کنند. هر دو محصول به طور معمول شامل کمی عطر به عنوان پشتیبان هستند.

در سال 1888 اولین دئودورانت با نام تجاری مام (Mum) وارد بازار ایالات متحده شد. کارل لادن مشاور مراقبت های آرایشی در کتاب ” ضد تعریق ها و دئودورانت ها ” ادعا می کند که ماده فعال مادر، اکسید روی بوده که هنوز هم معمولاً در دئودورانت ها یافت می شود. ترکیبات دئودورانت های فعلی بسیار متفاوت تر از گذشته است در محصولات جدید از آنتی بیوتیک ها گرفته تا انواع روغن ها مانند روغن سیترونلا استفاده می شود که تمام این ترکیبات برای کنترل و توقف رشد باکتری ها مناسب هستند.

بسیاری از ترکیبات فعال موجود در دئودورانت ها با آنهایی که در ضد تعریق ها یافت می شوند کاملا با هم تضاد دارد. از همان ابتدا ضد تعریق ها به نمک های آلومینیوم تکیه کردند تا جریان عرق را متوقف سازند. به گفته لادن درخواست های ثبت اختراع برای ضد تعریق ها نیز برای اولین بار در اواخر دهه 1800 ظاهر شد و اولین ضد تعریق با نام تجاری Everdry  در سال 1903 وارد ایالات متحده شد.

ماده اصلی ضد تعریق Everdry  کلرید آلومینیوم بود، نمکی که در منافذ تعریق، به اصطلاح سنگدانه هایی را تشکیل می دهد و به این صورت منافذ ایجاد تعریق را مسدود می کند. در قرن بعد سازندگان ضد تعریق از ساختار عناصری مانند آلومینیوم، کلرو هیدروکسید آلومینیوم و تتراکلرو هیدرات زیرکونیوم آلومینیوم استفاده کردند. ضد تعریق ها همچنین به طور معمول شامل برخی از مواد برای مقابله با باکتری ها هستند، بنابراین اغلب محصولات ساخته شده ترکیبی از ضد تعریق و دئودورانت هستند.

در دهه 1970 برخی از محققان اذعان کردند که آلومینیوم موجود در ضد تعریق ها می تواند منجر به بیماری سرطان و حتی آلزایمر شود. مطالعات گروه های مدافع بیماران و سازمان غذا و دارو در انجمن آلزایمرآمریکا که ضد تعریق ها توسط آن ها تولید می شد، انجمن را متقاعد کرده اند که ارتباط آلومینیوم موجود در ضد تعریق ها و تخریب سیستم عصبی بدن یک افسانه است.

گذشته از ترکیبات اصلی، نحوه استفاده از دئودورانت ها و ضد تعریق ها در زیر بغل از زمان شکل گیری آنها به طور چشمگیری تکامل یافته است.

متخصصان ضد تعریق های اولیه، ماده فعال آن را در الکل یا بیشتر اوقات اسیدها معلق می کردند و افراد می بایست آنها را با توپ های پنبه ای روی زیر بغل سواب می کردند. این فرمولاسیون ها دیر خشک می شدند و مستعد تحریک پوست و خراب شدن لباس ها بودند. به همین ترتیب، دئودورانت های اولیه اغلب به عنوان کرم فروخته می شدند که با دست روی زیر بغل مالیده می شدند و اغلب این مناطق و هرگونه لباس را به مقدار قابل توجهی چرب می کرند.

با الهام از قلم توپ، دئودورانت رول در دهه 1940 اختراع شد. ژل و آئروسل در دهه های پس از آن پدیدار شد. لادن خاطرنشان می کند: اگرچه دئودورانت ها و ضد تعریق های جدید زیبایی و سهولت استفاده از این محصولات را بهبود بخشید، اما بزرگترین نوآوری در مواد غیر فعال در دهه 1970 رخ داد، هنگامی که سیکلومتیکون (سیلوکسان) مورد استفاده سریع خشک می شدند که خیلی زود در سراسرجهان عرضه شدند.

حلالهای سیکلومتیکون در حال حاضر در بسیاری از محصولات ضد تعرق رایج وجود دارند زیرا پوست را تحریک نمی کنند و به سرعت تبخیر می شوند و ماده فعال دئودورانت یا ضد تعریق را پشت سر می گذارند و چربی و چسبندگی ندارند. با این حال سیکلومتیکون ها به دلیل نگرانی های متخصصان در مورد مولکولهایی که در کرم دست، نرم کننده مو، لوازم آرایشی و سایر محصولات مراقبت شخصی استفاده می شوند که ممکن است چرخه سیستم  در محیط زیست را تغییر دهند، همچنان تحت نظارت قرار دارند.

در دهه های اخیر، سازندگان دئودورانت ها و ضد تعریق ها شروع به کپسول مواد فعال در محفظه های پلیمری با زمان انتشار کرده اند تا ماندگاری محصولات بیشتر شود. لادن خاطرنشان می کند: بسیاری از شرکت های دئودورانت و ضد تعریق نیز افزودنی هایی را ایجاد کرده اند که بتوانند به طور خاص عملکرد آنزیم های باکتریایی را که مسئول تبدیل عرق بدون بو به بوی نامطبوع هستند، مسدود کنند.

همان طور که می دانید تعریق ممکن است جزء اجتناب ناپذیر انسان بودن باشد، اما روند تکاملی در صد سال گذشته نشان می دهد افرادی که می خواهند بوی زیر بغل خود را کنترل کنند، گزینه های زیادی پیشرو دارند که می توانند از بین آن ها گزینه مناسب خود را انتخاب کنند.
دئو دورانت ها

دئودورانت ها صرفاً برای از بین بردن بوی زیر بغل و نه توقف تعریق طراحی شده اند. آنها معمولاً مبتنی بر الکل هستند. هنگام استفاده، دئودورانت ها پوست شما را اسیدی می کنند که باعث می شود این مناطق برای باکتری ها جذابیت کمتری داشته باشند. دئودورانت ها همچنین معمولاً حاوی عطرهایی هستند که بوی بد را پنهان می کنند.

ضد تعریق ها

مواد فعال موجود در ضد تعریق ها معمولاً شامل ترکیبات مبتنی بر آلومینیوم هستند که به طور موقت منافذ عرق را مسدود می کنند. مسدود کردن منافذ عرق میزان تعریق را که به سطح پوست شما می رسد کاهش می دهد.اگر ضد تعریق های بدون نسخه (OTC) قادر به کنترل تعریق شما نبودند، همچنان ضد عرق های تجویزی در دسترس هستند.

خواص دئودورانت ها و ضد تعریق

دو دلیل اصلی برای استفاده از دئودورانت ها و ضد تعریق ها وجود دارد: عرق و بو.

عرق

عرق یک مکانیسم خنک کننده برای بدن است که به ما کمک می کند گرمای اضافی را دفع کنیم. چگالی زیر بغل و غدد عرق نسبت به سایر نواحی بدن بیشتر است. بیشتر افراد مایلند تعریق بدن خود را کاهش دهند، زیرا عرق زیر بغل گاهی اوقات باعث خیس شدن لباس فرد می شود و همچنین در ایجاد بوی بد بدن موثر است.

بوی بدن

به خودی خود عرق بوی قوی ندارد. این باکتری های روی پوست هستند که عرق را تجزیه می کنند و بوی نامطبوع ایجاد می کنند. گرمای مرطوب زیر بغل یک محیط ایده آل برای باکتری ها است. عرق غدد آپوکرین که در زیر بغل، کشاله ران و ناحیه نوک سینه قرار دارد سرشار از پروتئین است که برای باکتری ها به راحتی قابل تجزیه است. این موضوع باعث ایجاد بوی نامطبوع بدن می شود.

ضد تعریق و خطر سرطان سینه

درست است که ترکیبات مبتنی بر آلومینیوم موجود در ضد تعریق ها و دیگر عناصر فعال آنها با مسدود کردن غدد تعریق، از به سطح پوست رساندن عرق جلوگیری می کنند. اما این نگرانی همیشه وجود داشته است که اگر پوست این ترکیبات آلومینیومی را جذب کند، می تواند گیرنده های استروژن سلول های پستان را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال با توجه به مطالعات انجمن سرطان آمریکا هیچ ارتباط روشنی بین سرطان و آلومینیوم موجود در ضد تعریق ها وجود ندارد زیرا:

• به نظر می رسد بافت سرطان پستان آلومینیوم بیشتری نسبت به بافت طبیعی این ناحیه ندارد.

• بر اساس مطالعات انجام شده روی ضد تعریق های حاوی کلریدرات آلومینیوم مشخص شد تنها مقدار کمی آلومینیوم جذب آن ناحیه می شود (0.0012 درصد) سایر تحقیقات نشان می دهد که هیچ ارتباطی بین سرطان سینه و محصولات زیر بغل وجود ندارد که آن ها شامل موارد زیر است:

• بر اساس تحقیقات انجام شده، از 793 زن فاقد سابقه سرطان سینه و 813 زن مبتلا به سرطان پستان، میزان سرطان سینه در زنانی که از دئودورانت و ضد تعریق در ناحیه زیر بغل خود استفاده می کردند افزایش نیافته بود.

• براساس مطالعات سیستماتیک 2016 میلادی متخصصان نتیجه گرفتند که هیچ ارتباطی بین افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان و ضد تعریق وجود ندارد، اما همین مطالعات همچنین نشان داد که نیاز به تحقیقات بیشتری برای خلق محصولات حرفه ای تر وجود دارد.

نتیجه گیری:

ضد تعریق ها و دئودورانت ها به طرق مختلف برای کاهش بوی بدن طراحی شده اند. ضد تعریق ها عرق را کاهش می دهند و دئودورانت ها اسیدیته پوست را افزایش می دهند که به صورت عامیانه می توان گفت باکتری های عرق، بوی آن را دوست ندارند و از ایجاد بوی نامطبوع بدن جلوگیری می کنند.

در حالی که شایعاتی وجود دارد که ضد تعریق و افزایش سرطان بهم مرتبط هستند، تحقیقات نشان می دهد که ضد تعریق ها باعث سرطان نمی شوند.(با این حال متخصصان همچنین باور دارند که تحقیقات بیشتری برای مطالعه ارتباط بالقوه بین سرطان سینه و ضد تعریق ها مورد نیاز است.)

به خاطر داشته باشید که مزایای دئودورانت ها و ضد تعریق ها موقتی هستند و برای ادامه اثر ممکن است نیاز به استفاده مجدد محصول باشد. تنها محصولاتی که ارگانیک بوده و آسیبی به بدن وارد نمی کنند میتوانید هرروز استفاده نمایید. ولی با مصرف کرم رفع بوی بدن طلسم دیگر نیاز روزانه به حمام نخواهید داشت. در ضمن استحمام یا شستن بدن، اثرات ضد تعریق از بی می رود ولی اثرات التهاب غدد تعریق را از بین نخواهد برد و تنها عدم مصرف باعث برگشت به حالت اولیه می شود.